WYJAŚNIENIA MPiPS

Z 10 KWIETNIA 2015 R.

W SPRAWIE UPRAWNIEŃ DO URLOPU WYCHOWAWCZEGO I OBNIŻENIA W TYM CZASIE WYMIARU ETATU

Na podstawie art. 186 Kodeksu pracy pracownik zatrudniony co najmniej 6 miesięcy ma prawo do urlopu wychowawczego w celu sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem. Wymiar urlopu wychowawczego wynosi do 36 miesięcy. Urlop jest udzielany na okres nie dłuższy niż do ukończenia przez dziecko 5 roku życia i może być wykorzystany najwyżej w 5 częściach.

Natomiast zgodnie z art. 186⁷ § 1 k.p. pracownik uprawniony do urlopu wychowawczego może złożyć pracodawcy pisemny wniosek o obniżenie jego wymiaru czasu pracy do wymiaru nie niższego niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy w okresie, w którym mógłby korzystać z takiego urlopu. Pracodawca jest obowiązany uwzględnić wniosek pracownika.

W świetle tych przepisów należy stwierdzić, że prawo do obniżenia wymiaru czasu pracy na podstawie art. 186⁷ k.p. jest odrębnym i niezależnym uprawnieniem wobec urlopu wychowawczego aczkolwiek z tym urlopem funkcjonalnie powiązanym z tego względu, że przysługującym pracownikowi uprawnionemu do urlopu wychowawczego.

W ocenie Departamentu Prawa Pracy MPiPS oznacza to, że są to dwa różne wobec siebie uprawnienia i regulacje dotyczące zasad wykorzystywania urlopu wychowawczego nie mają zastosowania do obniżenia wymiaru czasu pracy przez pracownika uprawnionego do urlopu wychowawczego. Korzystanie przez pracownika z uprawnienia do obniżenia wymiaru czasu pracy na podstawie art. 186⁷ k.p. nie wpływa na wymiar korzystania przez niego z urlopu wychowawczego, a także do jego pięciu części.

Jednocześnie Departament informuje, że prezentowane opinie nie mają charakteru wiążącego dla pracowników, pracodawców, organów kontroli, ani sądów. Departament podkreśla, że w myśl art. 10 ustawy z 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U. z 2012 r., poz. 404 ze zm.) udzielanie porad w zakresie przestrzegania prawa pracy należy do ustawowych zadań PIP. W razie dalszych wątpliwości w tej lub innych sprawach związanych z prawem pracy radzimy zwrócić się do właściwego Okręgowego Inspektoratu Pracy .

STANOWISKO GIP

Z 16 MARCA 2015 R.

W SPRAWIE PODRÓŻY SŁUŻBOWEJ KIEROWCY

(GNP-501/364-4560-3-1/15/PE-RP)

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. z 2012 r. poz. 1155 z późn. zm.) podróżą służbową jest każde zadanie służbowe polegające na wykonywaniu, na polecenie pracodawcy:

a) przewozu drogowego poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy oraz inne miejsce prowadzenia działalności przez pracodawcę, w szczególności filie, przedstawicielstwa i oddziały lub

b) wyjazdu poza miejscowość, o której mowa wyżej, w celu wykonania przewozu drogowego.

W świetle powyższego, należałoby uznać, że w przypadku kierowcy, który w celu realizacji zadania przewozowego wyrusza z miejscowości będącej siedzibą pracodawcy, następnie przejeżdża przez kilka miejscowości w których zlokalizowane są oddziały lub filie pracodawcy (dokonując w nich rozładunku i załadunku towaru) i powraca do bazy, mamy do czynienia z jedną podróżą służbową.

W przypadku podróży krajowej przepisy nie określają momentu rozpoczęcia podróży, niemniej mając na uwadze brzmienie § 7 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. poz. 167), zgodnie z którym należność z tytułu diet oblicza się za czas od rozpoczęcia podróży krajowej (wyjazdu) do powrotu (przyjazdu) po wykonaniu zadania służbowego, należałoby przyjąć, że podróż służbowa kierowcy, który rozpoczyna trasę w miejscowości siedziby pracodawcy i wyjeżdża poza tę miejscowość w celu realizacji zadania przewozowego, zaczyna się od momentu faktycznego jej rozpoczęcia (wyjazdu), a nie dopiero od przekroczenia granicy miejscowości, w której znajduje się siedziba pracodawcy.

Należy przy tym odróżnić sytuację, w której kierowca wykonuje przewozy drogowe na terenie miejscowości, w której znajduje się siedziba pracodawcy nie będąc w podróży służbowej (a więc nie wyjeżdża poza tę miejscowość), od sytuacji, w której kierowca rozpoczyna podróż służbową w miejscowości siedziby pracodawcy.

Przedstawione stanowisko jest wyłącznie opinią w przedmiotowej sprawie i nie ma charakteru wiążącego dla stron stosunku pracy i innych organów.